We wtorek 29
stycznia, nasza młodzież pod opieką pani Beaty Dybalskiej oraz pana Adama Boćka, gościła w nowo otwartym Domu
Pomocy Społecznej w Niemojowicach. Wizyta ta związana była z minionym niedawno
Dniem Babci i Dziadka.
Wszystkich zebranych przywitała towarzysząca nam pani
dyrektor Bogusława Wiaderna, która zwróciła uwagę na ogromne zaangażowanie
młodzieży w przygotowanie występu i wyraziła chęć dalszego uczestnictwa w tego
typu wydarzeniach. Następnie głos
zabrali młodzi, może troszeczkę stremowani przed tak dużą publicznością, ale
pełni zapału. Montaż słowno - muzyczny miał na celu nie tylko przekazanie
seniorom życzeń z okazji ich święta, ale przede wszystkim miał umilić im czas
przy dźwiękach piosenek z młodych lat
i słuchaniu poezji w wykonaniu młodszego pokolenia.
i słuchaniu poezji w wykonaniu młodszego pokolenia.
Przepiękne wykonanie piosenki Hanny Ordonówny „Na
pierwszy znak”, zupełnie nie znane dzisiejszej młodzieży, w wykonaniu Patrycji
Goryczy, niejednemu wycisnęło łezkę z oka. Wspólnie z Patrycją zaśpiewała
jeszcze Asia Salamaga, a Jadzia Godziątkowska solo zaprezentowała utwór „Nie liczę godzin i lat”.
Oprócz nich pięknie śpiewały i jeszcze wiersze recytowały Ola Cukrowska, Iza
Kłosek, Weronika Palus, Ola Woźniak i Kasia Sieroń z Ia, Karolina Wieczorek z
IIIa, Daria Jabłońska, Justyna Brzozowicz, Kamila Brzeska i Ewelina Wolska z
IIIc. Na gitarach przygrywali pan Adam Bociek razem z Moniką Piwowarczyk i
Pawłem Aleksandrowiczem z IIIc, a akompaniował im na keyboardzie Tomek Białecki
z Ia. Obsługą techniczną zajęli się Kacper Grodzicki i Dominik Lenart, a o pamiątkowe
zdjęcia zadbała Ola Mamrot, wszyscy z klasy IIIc.
Uff…, trochę nas było, co oczywiście osobiście mnie
bardzo cieszy. Na zakończenie młodzież wręczyła wszystkim własnoręcznie
wykonane biało – czerwone róże. Otrzymaliśmy gorące brawa i podziękowania od
kierownictwa DPS, jak i od samych pensjonariuszy, a także, w formie
podziękowania, kilka prac plastycznych, które mogliście oglądać na naszym
szkolnym korytarzu.
Po występie nasi uczniowie chętnie rozmawiali z
mieszkańcami DPS i pstrykali sobie pamiątkowe fotki. Na pełnych wrażeń młodych aktorów czekał
słodki poczęstunek i zwiedzanie całego obiektu, który zrobił na nich ogromne
wrażenie. Wszyscy obecni wyrazili chęć szybkiego powrotu z nowym repertuarem i nowymi pomysłami.
Myślę, że warto było poświęcić swój czas, by przekonać
się, że są blisko nas osoby, które mimo fachowej i godnej opieki, potrzebują
także zainteresowania i troski ze strony młodych ludzi, po to choćby, by poczuć, że są jeszcze komuś potrzebni.
